معنی طرف صبح - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

(صُ)

هشام گوید: او را به نام مردی از عمالیق که صبح نام داشت ارض صبح نامیده اند و آن به ناحیت یمامه است. (معجم البلدان)

(طَ رَ فِ صُ بَ)

مصاحب و رفیق که با او اختلاط کنند. (آنندراج)

(طَ رَ فِ صَ)

رجوع به عرض وراب شود. (کشاف اصطلاحات الفنون)

کنایه از آفتاب و روشنائی صبح و روشنی روز باشد

همگفت

بلبل، خروس